จดหมายจากแม่ถึงลูก เพื่อให้ลูกเติบโตเอาตัวรอดได้อย่างเข้มแข็ง
ในวันที่คนในสังคมบางส่วนดูเหมือนจะโหดร้ายขึ้นทุกที
วันที่คุณนางพยาบาลอุ้มหนูมาให้แม่ นิ้วเล็กๆของหนูเกาะอยู่บนหน้าอกแม่ สัญชาติญาณของแม่บอกตัวเองทันที "แม่คนนี้จะทะนุถนอมปกป้องและดูแลลูกด้วยชีวิตของแม่เอง" แต่ในความเป็นจริงแล้ว แม่รู้ดีว่า แม่ไม่สามารถอยู่ปกป้องและดูแลลูกได้ตลอดไป และนี่คือสิ่งที่แม่อยากจะบอก เพื่อให้ลูกสามารถดูแลตัวเองได้เมื่อพบเจอความโหดร้ายจากคนบางคนในสังคมไม่ว่าวันนั้นแม่จะยังสามารถอยู่กับลูกหรือไม่ก็ตาม
ลูกเป็นที่รักและคนสำคัญสำหรับพ่อแม่เสมอ
ในวันที่ลูกรู้สึกว่าโลกทั้งโลกอาจจะโหดร้าย ขอให้ลูกรู้ไว้ว่า ลูกคือคนที่พ่อแม่รักมากที่สุด พ่อและแม่จะเป็นคนที่ไม่เคยทอดทิ้ง ไม่ซ้ำเติม แต่จะอยู่เคียงข้างด้วยความเข้าใจ พร้อมที่จะโอบกอดช่วยเหลือลูกอยู่เสมอ
จงรักตัวเองให้มากเพราะลูกมีคุณค่าในตัวเอง
ลูกเป็นในสิ่งที่ลูกเป็น ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นบอกว่าลูกเป็น ลูกสามารถเป็นตัวของตัวเองได้และจงภูมิใจในตัวเองหากสิ่งนั้นไม่ได้ทำให้ใครได้รับความเดือดร้อน
จงเชื่อมั่นในตัวเอง
ที่ผ่านมาแม่จึงเปิดโอกาสให้ลูกทำอะไรด้วยตัวเอง ชื่นชมเมื่อลูกพยายามทำแม้มันอาจจะยังไม่สำเร็จก็ตาม เพื่อลูกจะได้มีทักษะช่วยเหลือตัวเอง สามารถดูแลตัวเองได้ และให้ลูกได้ภูมิใจในตัวเอง
จงรู้จักและรู้เท่าทันอารมณ์ของตัวเอง
แม่ยอมรับในอารมณ์ของลูก เพื่อให้ลูกยอมรับ รู้เท่าทันและสามารถจัดการอารมณ์ตัวเองได้ ไม่ว่า จะโกรธ ดีใจ เสียใจ เศร้าใจ อับอาย กังวล มันเกิดขึ้นได้เสมอ เพียงแค่ยอมรับและเรียนรู้วิธีในการจัดการมัน
“ลูกโกรธได้นะ จะบ่นระบายก็ได้ แต่เราจะไม่ทำร้ายตัวเอง ทำร้ายคนอื่นและข้าวของ”
“ถ้าลูกเจ็บ ลูกร้องไห้ได้นะ แม่อยู่ตรงนี้ ใส่ยาเป่าให้ลูกหายเจ็บนะจ๊ะ”
ยอมรับเมื่อเจอปัญหาหรือความเจ็บปวดพร้อมเผชิญหน้าเพื่อหาทางแก้ไข
ที่ผ่านมาแม่จึงพยายามให้ลูกได้เรียนรู้ ที่จะรับมือแก้ปัญหาด้วยตัวเองไม่ว่าจะเป็นวันที่ลูกหัดเดินเตาะแตะแล้วล้มลง วันที่ลูกสอบตก มีปัญหากับเพื่อน หรือ ผิดหวังจากความรัก เพราะความผิดหวังและล้มเหลวมันเป็นเรื่องปกติที่คนๆหนึ่งจะต้องเจอในชีวิต เราต้องค่อยๆฝึกที่จะเผชิญ แก้ปัญหาและผ่านมันไปให้ได้
จงเคารพในตัวเอง
แม่จึงเริ่มด้วยการเคารพในตัวลูก โดยเปิดโอกาสให้อิสระลูกได้คิดและตัดสินใจ รับฟังความคิดเห็นและความรู้สึกของลูก แม่อยากให้ลูกรู้ว่า ลูกมีสิทธิในตัวเอง เมื่อมีใครมาทำอะไรที่ลูกไม่ชอบ หรือทำร้ายลูกไม่ว่าจะทางร่างกายหรือจิตใจ ลูกไม่จำเป็นต้องทนและยอม ลูกมีสิทธิ์ที่จะพูดหรือถอยห่างออกมาเพื่อปกป้องตัวเองได้
คนที่รักและหวังดีต่อกันจะไม่ทำร้ายกัน
คนที่ทุกมีความแตกต่างแต่เท่าเทียม การอดทน ความเห็นอกเห็นใจ หรือใส่ใจความรู้สึกผู้อื่นนั้นเป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องไม่มากเกินไปจนกระทั่งลูกไม่มีความสุขหรืออึดอัด
ขอให้ลูกรู้จักผิดชอบชั่วดี
ในวันใดลูกเจอปัญหา หากมั่นใจจงยืนหยัดและทำในสิ่งที่ถูกต้องโดยไม่ต้องสนใจว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร หรือพูดถึงเราอย่างไร เพราะหลายครั้งที่ตรรกะของคนในสังคมบางกลุ่ม ยังมีความเชื่อหรือทำในสิ่งที่ผิด เพียงเพราะคนส่วนใหญ่เขาคิดและทำกันแบบนี้
อย่าลังเลที่จะขอความช่วยเหลือ
หากปัญหาที่ลูกเจอนั้นใหญ่เกินกว่าที่ลูกจะรับมือได้ และจงรู้ไว้ครอบครัวจะเป็นพื้นที่ปลอดภัยและคอยอยู่เคียงข้างลูกเสมอ
สุดท้ายขอให้ลูกใช้ชีวิตด้วยระมัดระวัง
ดูแลและปกป้องตัวเองให้มากที่สุด เพราะถึงแม้แม่จะพยายามดูแล ปกป้อง และสอนลูกอย่างดีแค่ไหน แต่โลกอาจไม่ได้ใจดีกับเราเสมอ แม่ไม่สามารถควบคุมคนอื่นๆได้ เหตุการณ์และผู้คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของลูกอาจจะมีทั้งดีและไม่ดี แม่หวังว่าลูกจะใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง สามารถใช้สติเอาตัวรอด แก้ปัญหาที่ผ่านเข้ามาให้ผ่านพ้นไปได้
แม่เองก็จะพยายามเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูกและพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้ลูกเสมอ
บทความโดย มัมมี่Bชวนเมาท์
